W reprezentacji Polski rozegrał 20 meczów, strzelając 8 bramek. Zagrał już pierwszym historycznym meczu reprezentacji z Węgrami w 1921r. Olimpijczyk z Paryża (1924r.).

Był trenerem m.in. "Legii" Warszawa i kadry Polski w latach 1932-1939 (de facto stanowisko swe, bo w czasie wojny następcy nie było i być nie mogło, piastował aż do śmierci, która w wieku 49 lat przyszła o wiele za wcześnie). Poprowadził reprezentację do IV miejsca w Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie (1936r.) i po raz pierwszy wprowadził ją do finałów piłkarskich Mistrzostw Świata (Francja 1938r. - porażka z Brazylią 5:6).

Miał tak wielki autorytet, że gdy prowadził reprezentację Polski piłkarze mówili do niego "Panie Profesorze". Był pierwowzorem dzisiejszych liderów środka pola. Nie przeszkadzała mu mikra postura. Mimo zaledwie 164 centymetrów wzrostu, w 408 meczach w barwach "Cracovii" strzelił aż 458 bramek.

Po zakończeniu piłkarskiej kariery przerodził się w wybitnego dziennikarza (z zawodu był nauczycielem), a następniew selekcjonera  reprezentacji. W przeciwieństwie do wielu poprzedników potrafił zdobyć się na obiektywizm i nie powoływał do drużyny narodowej samych kolegów. Umiał natomiast bez znużenia penetrować boiska całej Polski i to nie tylko pierwszoligowe, zaskakując powołaniami graczy mało znanych, za to idealnie pasujących do konkretnych ról w zespole.

Był na najlepszej drodze, by stworzyć reprezentację na światowym poziomie. Niestety, przeszkodziła wojna.