W Przemyślu ukończył szkołę powszechną i do 1939 r. trzy klasy Państwowego Gimnazjum im. Kazimierza Morawskiego. W 1940 r. został wywieziony przez Sowietów razem z matką, babką i trzema siostrami do Kazachstanu, gdzie niewolniczo pracował w kołchozie. Z wycieńczenia w Kazachstanie zmarły matka i babka zaś ojciec został zamordowany w 1940 r. w więzieniu kijowskiego NKWD.

W 1940 r. uciekł z miejsca odosobnienia i dotarł aż do Charkowa, lecz tam został ponownie zatrzymany, skazany na 10 lat łagrów i odstawiony do więzienia. Na mocy układu Sikorski - Majski został zwolniony z więzienia 12 września 1941 r. i wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w Tockoje - 23 listopada 1941 r. i przydzielony do Samodzielnego Batalionu Dzieci Lwowskich Szóstej Dywizji Polskiej. Następnie w szeregach wojska przebył drogę przez Półwysep Arabski do Palestyny, a następnie przez Kanał Mozambicki, Durban, Kapsztad, w sierpniu 1942 r. dotarł do Wielkiej Brytanii i został skierowany do Sekcji Dyspozycyjnej Sztabu Naczelnego Wodza. Przebywając w Szkocji złożył małą maturę.Następnie zgłosił się  ochotniczo do wojskowej pracy w kraju, przeszedł stosowne przeszkolenie i został przydzielony do bazy we Włoszech, przerzucony drogą morską przez Gibraltar. W 1944 r. został przerzucony do Polski jako cichociemny. 1 grudnia 1944 r. został mianowany podporucznikiem i przydzielony do I Pułku Strzelców Podhalańskich Armii Krajowej jako dowódca radiostacji dyspozycyjnej mjr „Prostego” (rotmistrza Adama Mackusa). Od listopada 1944 r. do sierpnia 1945 r. utrzymywał stałą łączność z bazą we Włoszech i Wielką Brytanią, nieprzerwanie także po wkroczeniu Sowietów.

W sierpniu 1945 r. został aresztowany w kwaterze konspiracyjnej w Krakowie i skazany na 6 lat więzienia. Na podstawie amnestii został zwolniony w sierpniu 1946 r. Po opuszczeniu więzienia wyjechał do Poznania , gdzie w lipcu 1947 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. W 1951 r. ukończył studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, uzyskując tytuł magistra nauk ekonomiczno-politycznych, a w 1952 r. otrzymał drugi stopień magistrafilozofii. Jednocześnie odbył studia w zakresie języków obcych i ukończył Uniwersytet w Perugii we Włoszech.

W latach 1955-1999 Przemysław Bystrzycki wydał 20 tytułów literackich. Otrzymał wiele nagród literackich, pracował w tygodnikach społeczno-kulturalnych. Przez wiele lat pełnił funkcję wiceprezesa Oddziału Związku Literatów Polskich w Poznaniu i zastępcy członka Zarządu Głównego ZLP.
Był członkiem Polskiego Pen-Clubu, członkiem władz naczelnych Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Odznaczony Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami.

Jest autorem utworów literackich: ”Warkocze”, Operacja „Milczący Most”, „Smierć nad Agfar-wadi”, „Wyspa Mauritius”, „Szkockie pożegnania”, „Wronie uroczysko”, „Strumień, „Anujka”, „Wyspa Wniebowstąpienia „Nessie i inne opowiadania”, „Włoskie kartki”, „Płynie rzeka płynie”, „Kamienne lwy”, „ZnakCichociemnych”, „ Ponar i inne opowiadania”, „Wiatr Kuszmurunu”, „Książę”, „Szabasy z Brandstaetterem”, „Nad Sanem nad zielonookiem”, „Oddanie broni”, „Jabłko Sodomy”.

Opublikował kilkaset artykułów w prasie krajowej i emigracyjnej. Był Honorowym Obywatelem Miasta Poznania. W 1983 r. otrzymał nagrodę Prezydenta Miasta Przemyśla w dziedzinie kultury. Od 1973 r. był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu, a od 1974 r. członkiem Towarzystwa Przyjaciół Przemyśla i Regionu. Swoje związki z Przemyślem opisał barwnie w autobiograficznym „Nad Sanem nad zielonookim 1923-39.” Przez całe swoje życie przyczyniał się do promocji swego rodzinnego miasta. Cała Jego droga życiowa wskazuje na niezwykle patriotyczną sylwetkę, oddaną spawom Polski, z wielokrotnym narażeniem własnego życia, a twórcza praca literacka stawia go w szeregu wyróżniających się współczesnych pisarzy polskich.

Przemysław Bystrzycki zmarł 7 października 2004 r.w Poznaniu w wieku 81 lat. Jest Honorowym Obywatelem Przemyśla.

Źródło: strona Urzędu Miejskiego w Przemyślu www.przemysl.pl