Sztuka została napisana przez studenta polonistyki UJ Karola Wojtyłę w 1940 roku pod wpływem doświadczeń z września 1939 roku. Należy do tej części twórczości, która nawiązuje swą treścią do Starego Testamentu. Znajdujemy w niej odniesienie do prapoczątku świata i człowieka. Idea spektaklu „Hiob” dotyka relacji między Bogiem, a człowiekiem – zależności kiedy Bóg daje i Bóg zabiera.
Hiob jest postacią historyczną i w tradycji biblijnej był określany jako człowiek sprawiedliwy. W kulturze europejskiej jest znakiem cierpienia i godności człowieka. Opowieść o jego dramatycznych zmaganiach jest najbardziej uniwersalną księgą Biblii.
Bóg postanowił poddać próbie pobożność żyjącego w dostatku i w szczęściu Hioba. Pozbawił go dobytku i dzieci, a jego samego dotknął trądem. Hiob szuka wyjaśnienia tajemnicy zesłanego przez Boga niezawinionego cierpienia. Jednak nie znajduje odpowiedzi. Chociaż nie rozumie sensu tych doświadczeń, mimo to z pokorą i pełną uległością uznaje Jego wolę. Ciągle uważa Go za przyjaciela i zbawcę, jest w pełni przekonany, że Bógjest jedynym jego oparciem. Z całą ufnością Jemu właśnie zawierza swój los. W nagrodę odzyskuje majątek, zdrowie i pocieszony zostaje nowym potomstwem.
W wizerunku Boga wpisana jest odwieczna prawda, że Jego plany pozostaną na zawsze pewną niepojętą dla rozumu ludzkiego tajemnicą.
Przedstawienie zachwyca obrazem, wielogłosowym śpiewem, ruchem, niepowtarzalną scenografią i kostiumami. Widowiskowy charakter spektaklu pomaga aktorom wyrazić niezmienność ludzkiej natury i boską wierność obietnicy nagrody. Spektakl grany jest w języku ukraińskim i polskim. Reżyserem „papieskiego dzieła” jest Jarosław Fedoryszyn, założyciel Lwowskiego Teatru Woskriesinnia, dzięki któremu mogliśmy obejrzeć ten jakże pouczający spektakl.
Gdy już wygasły światła rampy, a pył zadumy opadł na sceniczne deski, wtedy to zrodziła się refleksja o człowieczym losie, dążącym nieustannie do godności drogą cierpienia.
Autor: Tomasz Beliński
Tekst oraz zdjęcia pochodzą ze strony PCKiN www.kultura.przemysl.pl