Pierścień zewnętrzny miał 45 km obwodu i składał się z 17 dzieł głównych (fortów). Ponadto wybudowano 14 stałych działobitni, 2 stałe linie okopów i 2 stałe bazy dla piechoty. Wewnętrzny system zabezpieczeń charakteryzował się obecnością 21 dzieł obronnych.
W dniu wybuchu wojny, zdolność bojowa Twierdzy wynosiła ok. 75% jej faktycznych możliwości i przedstawiała się następująco:
Przyczyną takiego stanu był zbyt długi cykl budowy i często zmieniające się decyzje, nakazujące wstrzymanie lub kontynuacjęprac fortyfikacyjnych, w zależności od sytuacji politycznej w Europie. W skutek długoletniej budowy przeważająca cześć fortów obronnych była po prostu... przestarzała. Jako "wytrzymałe na działanie wszystkich rodzajów pocisków" wskazano tylko 12 fortów. Pozostałe miały być odporne na pojedyncze uderzenia granatów. Żadne z powstałych dzieł nie było odporne na działanie artylerii stromotorowej kalibru 305 i 420 mm.
Dodatkowym zabezpieczeniem twierdzy miały być również tzw. przeszkody czyli zasieki, pola minowe, rowy przeciwpiechotne. Znajdowały się one na ogół w odległości 1000-2000 m przed fortami i miałyutrudniać piechocie dostęp do fortów w przypadku ataku bezpośredniego. Ponieważ stan tych zabezpieczeń nie był zadawalający, gorączkowo przystąpiono do usuwania niedociągnięć i braków. Roboty te zaczęto realizować w dniach 14-18 sierpnia 1914 roku przy użyciu rzeszy ok. 27 tys. robotników. Na wynik tych robót składało się 7 nowych dzieł pośrednich, 24 schrony. W międzypolach powstało 50 km zakrytych przekopów i linii dla piechoty oraz 200 nowych działobitni. Postawiono również zasieki o łącznej długości 1 tys. km oraz założono pola minowe.
W czasie wyposażania twierdzy w materiał wojenny dostarczono do Przemyśla m.in.:
W końcu sierpnia 1914 roku stan załogi odpowiadał mniej więcej stanowi regulaminowemu dla takich obiektów, a stan zaopatrzenia aprowizacyjnego był wystarczający dla załogi na okres 90 dni i wynosił: 25 tys. sztuk bydła rzeźnego, 10 tys. świń i 2 tys. owiec. Po rozpoczęciu działańwojennych, stan osobowy twierdzy wzrósł do ok. 131 tys. osób, a liczba koni do ok. 21 tys. sztuk. Związane to było z pozostaniem w twierdzy niektórych oddziałów, przy wycofywaniu się 2, 3 i 4 Armii Polowej.